मेरो र उनको प्रेम

घर आएको पन्ध्र दिनमै,

समान पोको पार्छन बुढा,

मनको पिडा खोलि-नसक्दै,

तै पनि झोला कस्दा खुसि नै देखिन्छन्,

माइक्रो चडी काठमाडौँ जान,

अनि प्लेनमा बसी विदेश जान !

म पनि उनलाई छोड्न माइक्रो चढे,

मलाई कुनामा राख्दै उनि छेउमा बसे,

नयाँ बसपार्कको सानो कोठामा,

केहि अन्तिम रातहरु

मलाई लुट भनेर छाडिदिए !

दरबार मार्ग कटेर,

असन अनि न्यु-रोड पुग्छौ !

किनकि उनको पसिनाको औकात एती नै छ !

मैले रोजेको मायालु कपडाहरुले,

भर्खर किनेको झोला भर्छन !

पशुपति गयौं,

समागमले मत्त बादर देख्यौं,

भित्र-भित्रै रोमान्चित हुदै,

मैले मेरो माग़ नरित्तिने बर मागे,

उनले उनको अंगालो खाली नहोस भनेर मागे होला !

अन्तिम रातको उनको कसिलो अंगालो,

मैले अझै कस भने !

सबै रहर मेट भने !

पछी तिम्रा हातहरुमा,

मेरो बदन भन्दा कयौ गुणा,  

कडा फलामहरु संगै हुनेछन !

यता मेरा ओठहरु पनि,

त्यसै सुकेर जाने छन् !

अर्को दिन, जब म उनलाई छोड्न एअरपोर्ट पुग्छु,  

छेउबाट आएका २-४ राता बाकसहरु देख्छु !

मन चसक्क हुन्छ,

कतै मलाई समाल्ने उनको ज्यान,

यस्तै रातो बाकसमा त आउने होइन ?

 कल्पना किरण 

३-०२-२०१७