५४-५५ साल तिर घरघरका खालि भित्ताहरुमा माओवादीका उत्तेजक नाराहरुले भरिएका हुन्थ्ये | गिरिजा प्रसादलाई दिल खोलेर गाली गरिएका हुन्थ्यो | घरमा गास-बासका लागि आउने माओबादीका कार्यकर्ता आफ्ना सुप्रिम नेता प्रचण्डको गुण-गान गर्दैमा मस्त देखिन्थे | १०-१२ सालको युद्धले देश र जनतालाई धेरै नै परिबर्तन दिने कुरा गर्थे | र हामी उनीहरुका कुरा मज्जाले पत्याउथ्यौ पनि | तर नाम “प्रचण्ड” सुन्दैमा पनि डर लाग्ने खाले नै लाग्थ्यो |
५८-५९ साल तिर पहिलो पटक बिबिसी नेपाली सेवामा प्रचण्डको अन्तरबार्ता आउने भनेर उद्घोस गरे, रबिन्द्र मिश्रले | अर्को हप्ता प्रचण्डको कुरा सुन्न लालाहित थियौ हामीहरु | शर्ट-ओएबको २५ मिटर ब्याण्ड तिर १५ मिनट जति लामो कुरा सुनियो, प्रचण्डको | उनको कुराले मेरो मन नै लालाहित भयो, देशमा कायापलट नै हुने सोचेउ | सामन्तबाद, बिस्तारबाद, सम्राज्यबादको बिरुद्धमा ठूला-ठूला कुरा गरे | केहि समय पछी फेरी प्रचण्डपथ भनेर पर्चाहरु बाटोमा देखिन थाले | मैले त त्यो कलिलो दिमागले प्रचण्ड अब माओ, लेनिन, स्टालिन, बराबरका नेता हुने भए भनेर आकलन समेत गरे | तेही बीचमा प्रचण्डले लालध्वज (अहिलेका बाबुराम) र उनकी श्रीमतीलाइ पार्टीबाट निस्कासन गरे | त्यो बेलाको मैले, त्यो कारबाहीलाई मन-मनै नैतिक समर्थन दिए |
बिरेन्द्र मारिए, ज्ञानेन्द्रलाई गद्दी पचेन ! डरपोक एमाले, कांग्रेस पनि जबर्जस्ति गणतन्त्रको पक्षमा उभिन बाध्य भए | माओबादीको ठुलै सहयोगमा ६२-६३ को जन-आन्दोलन पनि भयो | राजा ज्ञानेन्द्र सत्ताच्यूत भए | एक साझ गिरिजाबाबुले प्रचण्डलाई सार्बजनिक गरे, र पहिलोपल्ट असली प्रचण्ड देखियो र सुनियो पनि | प्रचण्डलाई हेर्दा-सुन्दा तत्कालिन नेपाली नेताहरु भन्दा अलग र फरक लाग्थ्यो | म लगाएत धेरै नेपालीलाई प्रचण्डबाट धेरैनै आसा थियो |
प्रचण्डको बोलीमा जति मिठास छ त्यो सायदै अरु नेताको बोलीमा होला | प्रचण्ड पानीसंग पानी, ढुंगासंग ढुंगा बन्न सक्छन ! सबैलाई प्रयोग गरि आफु र आफ्नो पार्टी अनुकुल बनाउन सक्छन ! प्रचण्डको चालहरुका वृतान्त सुधीर शर्माको “प्रयोगशाला”मा पढ्न पाइन्छ ! पहिलो संबिधानसभामा तेही मिठो बोली, परबर्तनको सपना, र कांग्रेस-एमालेको नाताबादी-कृपाबादी-भ्रस्ट राजनीतिबाट वाक्क भएर जनताको भोटले सबै भन्दा ठुलो पार्टी हुन पुग्यो | तेही आडम्बरले माओबादी धेरै उम्लिए पनि, तेही उम्लेको माओबादीको सिकार भए गिरिजा र नेपालको पहिलो रास्ट्रपति हुनबाट चुके | कटवाल-पर्ब पछी माओबादीको ओरालो लाग्न सुरु भयो ! पहिले मात्रिका तराई झरे, पछी वैद्यबा पनि प्रचण्डसंग चित्त नबुझेर नयाँ पार्टी बनाए | तेसै बखत दोस्रो संबिधानसभा भयो, त्याति ठुलो माओबादी खोपीमा अटाउने पार्टी बन्यो | प्रचण्ड स्वयं बल्ल-तल्ल त्यो खोपीमा छिर्न सके | तब मात्रै माओबादीले जनताको अर्थ बुझे |
संबैधानिक राजतन्त्र, पुरातनवादी राजनीतिक पार्टीहरुसंग चित्त नबुझेर बनेको त्यो माओबादी जसले १७ हजार नेपालीको ज्यानमा टेकेर शासन-सत्तामा पुग्यो, पछी आफैलाई पुरानो पार्टी भन्दा एक रति फरक पार्न सकेन ! प्रचण्ड, बाबुराम, वैद्यहरुलाई पिडितको आत्माहरुले कहिले शान्ति दिने छैन ! जनयुद्धमा मारिएकाहरु पिडित भइरहे, १० साल युद्धमा होमिएकाहरु पछाडी परे र अवसरबादीको जमात माओबादी पुरै खाओबादी बनाईदियो | ५०-५२ सालतिर गाउमा सास फेर्न समेत कांग्रेस हुनेपर्थ्यो | कांग्रेसी नेतालाई पूजा नगर्नेहरुको उठिबास लगाईन्थ्यो | कसैलाई फकाउने कसैलाई धम्काउने कसैको जागिर सरुवा गरिदिने त कति बामपन्थीलाइ गुण्डा लगाएर पिटाइन्थ्यो पनि | त्यहि सामन्तीबादी सोचको बिरुद्ध जन्मेको भन्ने माओबादी १५ वर्ष पछी (६६-६७ तिर) पुरानो कांग्रेस जस्तो देखिन थाल्यो | गाउका गुण्डा-लफंगाको पार्टी हुन पुग्यो, हरेक घरमा न्यायाधिस हरेक घरमा पुलिस भए | न्यायको लागि अदालतनै जानु नपर्ने | दुई-चार लाठी र लात्ताहरुले धेरै नेपालीले न्यया पाए |
काठमाडौँका सुकुला-मुकिलासंग बेखुस प्रचण्ड पार्टीसंगै बिस्तारै मोटाउदै गए, घर ठूलो भयो, नया गाडी आए | २-४ महिनामै आफै सुकिला भए | बिस्तारै जनसेना पनि बन्द कोठाभित्र सिमीत हुन-पुग्यो, अन्तिममा १९ हजार मध्य २* हजार भन्दा पनि कम नेपाल सेनामा समायोजन भए ! त्यो जनसेनामा आएको पैसा कुन कता गयो खासै हिसाब-किताब भएको देखिएन ! २-४ लाख लिएर घर फर्केकाको पुर्ब जनसेनाहरुको कथा सुनेरनै अहिलेको प्रचण्ड र पहिलेको प्रचण्डको फरक थाहा पाइन्छ | उनले लगाएको सफा कपडाको इर्स्य होइन तर हजारौ रगतको टाटाले भरिएको लुगाको भर्याङमा माथि चढेका प्रचण्ड, उनीहरु प्रति नै बफादार देखिएनन् | माओबादीमा पैसा तिरेर नै नेता हुन पाइने भयो, नाताबाद-कृपाबादले पार्टी फुलिसकेको थियो ! यी प्रचण्ड हिरोइनसंग बाटोमा नाच्दै थिए, आफ्ना सरेपसेलाई टिकेट दिदै थिए ! छेपारोको रंग भन्दा प्रचण्डको बोली परिबर्तन हुन्छ ! हरेकपल्ट जब प्रचण्ड बोल्छन, उनको उचाई र तौल घटेको मससुस हुन्छ !
माओबादी फेरी फुट्यो, बाबुरामको नयाँ शक्ति बन्यो | यो शक्ति कतिको नयाँ हो, के गर्ला २-४ साल कुरेर हेर्ने पर्ला | तर १६ हजारको आत्माले बाबुरामलाइ के भन्ला त्यो बाबुरामले नै मनम गरुन | तर बाबुराम गए पछि प्रचण्डको दिल नै टुटेको छ, त्यो उनको हरेक भासनबाट थाहा हुन्छ !
मेरो व्यक्तिगत बिचारमा बाबुराम अलिक बिकासबादी र प्रचण्ड चाही सकुनी नेता हुन् | प्रचण्डको कुरा एक घण्टा सुने भने मक्ख नहुने कमै होलान | यी प्रचण्ड अहिले गालि गलौचमा सबैलाई पछी परिसकेका छन् ! हरेक दिन बाबुरामलाइ नयाँ नयाँ आरोप लगाउछन ! २-४ साल अगी रेखासंगै उफ्रिने प्रचण्ड अहिले करिश्मालाइ सम्म गाली गर्न भ्याइसके | आफूलाई फूलमाला नचढाउने प्रमुख जिल्ला अधिकारीलाई समेत सरुवा गराए रे | गोविन्दराज जोशी शिक्षा मन्त्री हुँदाको याद दिलाए प्रचण्डले | त्यो प्रचण्ड गरिबको रगतमा खेलेर यो प्रचण्ड बन्यो | फरक जम्मा १७००० नेपालीको जीवन मात्रै हो ! अहिलेको माओबादी र कांग्रेसमा खासै केहि फरक छैन, फरक भनेको जन्मेको पृष्टभुमि मात्रै हो, अहिलेको चाल मा एक इन्चको फरक देख्दिन म |
सम्माननीय प्रचण्ड ज्यु !
अहिले पनि केहि गर्न तपाईको चाप्लुसी गर्नु पर्ने भए, तपाई सामन्ती हो कि नै ? तपाइँ, गिरिजा र ज्ञानेन्द्र मा के फरक भयो र? कि आफैलाई माओबादीको राजा भनेर घोसणा गर्नुस ! तपाईकै कृपाले कति सभासद भए, आफ्नै छोरालाइ कति सहयोग गरेर कहाँ सम्म लानु भयो, त्यो गाउमा मरेका सोभकान्त पोखरेलहरुको छोरा-छोरीलाई चाही के गर्नु भो ? येही तपाइँलाइ राजा बनाउन १७००० ले बलि दिएका हुन् र? के येही हो प्रचण्ड-पथ? बाबुरामलाइ धेरै गालि गरेर आफ्नै इज्जत कति गिराउनु हुन्छ? सक्नु हुन्छ भनेर गोर्खा होइन, कतै काठमाडौँको कुनै क्षेत्रबाट उठेर बाबुरामलाइ हराएर देखाईदिनुस, अनि बाबुरामले पनि आफ्नो औकातको भ्याउ पाउने छन् !!! सक्नु हुन्छ भने बिना बाबुराम पनि पार्टी बनाएर देखाउनुस, गफ पेल्न सजिलो छ कामरेड, कहिले कहिँ गरेर पनि देखाउनुस न !! एउटा ब्रेक-अप हुदैमा किन हतासिनु हुन्छ ? अन्तिममा, म माओबादी बिरोधी/समर्थक होइन, म त्यो प्रचण्डको समर्थक थिए कुनै बेला, तर यो प्रचण्डलाई समर्थन गर्न आधार खोज्दा भेटाउन सकिन !
कल्पना किरण, ४-मार्च-२०१६
५८-५९ साल तिर पहिलो पटक बिबिसी नेपाली सेवामा प्रचण्डको अन्तरबार्ता आउने भनेर उद्घोस गरे, रबिन्द्र मिश्रले | अर्को हप्ता प्रचण्डको कुरा सुन्न लालाहित थियौ हामीहरु | शर्ट-ओएबको २५ मिटर ब्याण्ड तिर १५ मिनट जति लामो कुरा सुनियो, प्रचण्डको | उनको कुराले मेरो मन नै लालाहित भयो, देशमा कायापलट नै हुने सोचेउ | सामन्तबाद, बिस्तारबाद, सम्राज्यबादको बिरुद्धमा ठूला-ठूला कुरा गरे | केहि समय पछी फेरी प्रचण्डपथ भनेर पर्चाहरु बाटोमा देखिन थाले | मैले त त्यो कलिलो दिमागले प्रचण्ड अब माओ, लेनिन, स्टालिन, बराबरका नेता हुने भए भनेर आकलन समेत गरे | तेही बीचमा प्रचण्डले लालध्वज (अहिलेका बाबुराम) र उनकी श्रीमतीलाइ पार्टीबाट निस्कासन गरे | त्यो बेलाको मैले, त्यो कारबाहीलाई मन-मनै नैतिक समर्थन दिए |
बिरेन्द्र मारिए, ज्ञानेन्द्रलाई गद्दी पचेन ! डरपोक एमाले, कांग्रेस पनि जबर्जस्ति गणतन्त्रको पक्षमा उभिन बाध्य भए | माओबादीको ठुलै सहयोगमा ६२-६३ को जन-आन्दोलन पनि भयो | राजा ज्ञानेन्द्र सत्ताच्यूत भए | एक साझ गिरिजाबाबुले प्रचण्डलाई सार्बजनिक गरे, र पहिलोपल्ट असली प्रचण्ड देखियो र सुनियो पनि | प्रचण्डलाई हेर्दा-सुन्दा तत्कालिन नेपाली नेताहरु भन्दा अलग र फरक लाग्थ्यो | म लगाएत धेरै नेपालीलाई प्रचण्डबाट धेरैनै आसा थियो |
प्रचण्डको बोलीमा जति मिठास छ त्यो सायदै अरु नेताको बोलीमा होला | प्रचण्ड पानीसंग पानी, ढुंगासंग ढुंगा बन्न सक्छन ! सबैलाई प्रयोग गरि आफु र आफ्नो पार्टी अनुकुल बनाउन सक्छन ! प्रचण्डको चालहरुका वृतान्त सुधीर शर्माको “प्रयोगशाला”मा पढ्न पाइन्छ ! पहिलो संबिधानसभामा तेही मिठो बोली, परबर्तनको सपना, र कांग्रेस-एमालेको नाताबादी-कृपाबादी-भ्रस्ट राजनीतिबाट वाक्क भएर जनताको भोटले सबै भन्दा ठुलो पार्टी हुन पुग्यो | तेही आडम्बरले माओबादी धेरै उम्लिए पनि, तेही उम्लेको माओबादीको सिकार भए गिरिजा र नेपालको पहिलो रास्ट्रपति हुनबाट चुके | कटवाल-पर्ब पछी माओबादीको ओरालो लाग्न सुरु भयो ! पहिले मात्रिका तराई झरे, पछी वैद्यबा पनि प्रचण्डसंग चित्त नबुझेर नयाँ पार्टी बनाए | तेसै बखत दोस्रो संबिधानसभा भयो, त्याति ठुलो माओबादी खोपीमा अटाउने पार्टी बन्यो | प्रचण्ड स्वयं बल्ल-तल्ल त्यो खोपीमा छिर्न सके | तब मात्रै माओबादीले जनताको अर्थ बुझे |
संबैधानिक राजतन्त्र, पुरातनवादी राजनीतिक पार्टीहरुसंग चित्त नबुझेर बनेको त्यो माओबादी जसले १७ हजार नेपालीको ज्यानमा टेकेर शासन-सत्तामा पुग्यो, पछी आफैलाई पुरानो पार्टी भन्दा एक रति फरक पार्न सकेन ! प्रचण्ड, बाबुराम, वैद्यहरुलाई पिडितको आत्माहरुले कहिले शान्ति दिने छैन ! जनयुद्धमा मारिएकाहरु पिडित भइरहे, १० साल युद्धमा होमिएकाहरु पछाडी परे र अवसरबादीको जमात माओबादी पुरै खाओबादी बनाईदियो | ५०-५२ सालतिर गाउमा सास फेर्न समेत कांग्रेस हुनेपर्थ्यो | कांग्रेसी नेतालाई पूजा नगर्नेहरुको उठिबास लगाईन्थ्यो | कसैलाई फकाउने कसैलाई धम्काउने कसैको जागिर सरुवा गरिदिने त कति बामपन्थीलाइ गुण्डा लगाएर पिटाइन्थ्यो पनि | त्यहि सामन्तीबादी सोचको बिरुद्ध जन्मेको भन्ने माओबादी १५ वर्ष पछी (६६-६७ तिर) पुरानो कांग्रेस जस्तो देखिन थाल्यो | गाउका गुण्डा-लफंगाको पार्टी हुन पुग्यो, हरेक घरमा न्यायाधिस हरेक घरमा पुलिस भए | न्यायको लागि अदालतनै जानु नपर्ने | दुई-चार लाठी र लात्ताहरुले धेरै नेपालीले न्यया पाए |
काठमाडौँका सुकुला-मुकिलासंग बेखुस प्रचण्ड पार्टीसंगै बिस्तारै मोटाउदै गए, घर ठूलो भयो, नया गाडी आए | २-४ महिनामै आफै सुकिला भए | बिस्तारै जनसेना पनि बन्द कोठाभित्र सिमीत हुन-पुग्यो, अन्तिममा १९ हजार मध्य २* हजार भन्दा पनि कम नेपाल सेनामा समायोजन भए ! त्यो जनसेनामा आएको पैसा कुन कता गयो खासै हिसाब-किताब भएको देखिएन ! २-४ लाख लिएर घर फर्केकाको पुर्ब जनसेनाहरुको कथा सुनेरनै अहिलेको प्रचण्ड र पहिलेको प्रचण्डको फरक थाहा पाइन्छ | उनले लगाएको सफा कपडाको इर्स्य होइन तर हजारौ रगतको टाटाले भरिएको लुगाको भर्याङमा माथि चढेका प्रचण्ड, उनीहरु प्रति नै बफादार देखिएनन् | माओबादीमा पैसा तिरेर नै नेता हुन पाइने भयो, नाताबाद-कृपाबादले पार्टी फुलिसकेको थियो ! यी प्रचण्ड हिरोइनसंग बाटोमा नाच्दै थिए, आफ्ना सरेपसेलाई टिकेट दिदै थिए ! छेपारोको रंग भन्दा प्रचण्डको बोली परिबर्तन हुन्छ ! हरेकपल्ट जब प्रचण्ड बोल्छन, उनको उचाई र तौल घटेको मससुस हुन्छ !
माओबादी फेरी फुट्यो, बाबुरामको नयाँ शक्ति बन्यो | यो शक्ति कतिको नयाँ हो, के गर्ला २-४ साल कुरेर हेर्ने पर्ला | तर १६ हजारको आत्माले बाबुरामलाइ के भन्ला त्यो बाबुरामले नै मनम गरुन | तर बाबुराम गए पछि प्रचण्डको दिल नै टुटेको छ, त्यो उनको हरेक भासनबाट थाहा हुन्छ !
मेरो व्यक्तिगत बिचारमा बाबुराम अलिक बिकासबादी र प्रचण्ड चाही सकुनी नेता हुन् | प्रचण्डको कुरा एक घण्टा सुने भने मक्ख नहुने कमै होलान | यी प्रचण्ड अहिले गालि गलौचमा सबैलाई पछी परिसकेका छन् ! हरेक दिन बाबुरामलाइ नयाँ नयाँ आरोप लगाउछन ! २-४ साल अगी रेखासंगै उफ्रिने प्रचण्ड अहिले करिश्मालाइ सम्म गाली गर्न भ्याइसके | आफूलाई फूलमाला नचढाउने प्रमुख जिल्ला अधिकारीलाई समेत सरुवा गराए रे | गोविन्दराज जोशी शिक्षा मन्त्री हुँदाको याद दिलाए प्रचण्डले | त्यो प्रचण्ड गरिबको रगतमा खेलेर यो प्रचण्ड बन्यो | फरक जम्मा १७००० नेपालीको जीवन मात्रै हो ! अहिलेको माओबादी र कांग्रेसमा खासै केहि फरक छैन, फरक भनेको जन्मेको पृष्टभुमि मात्रै हो, अहिलेको चाल मा एक इन्चको फरक देख्दिन म |
सम्माननीय प्रचण्ड ज्यु !
अहिले पनि केहि गर्न तपाईको चाप्लुसी गर्नु पर्ने भए, तपाई सामन्ती हो कि नै ? तपाइँ, गिरिजा र ज्ञानेन्द्र मा के फरक भयो र? कि आफैलाई माओबादीको राजा भनेर घोसणा गर्नुस ! तपाईकै कृपाले कति सभासद भए, आफ्नै छोरालाइ कति सहयोग गरेर कहाँ सम्म लानु भयो, त्यो गाउमा मरेका सोभकान्त पोखरेलहरुको छोरा-छोरीलाई चाही के गर्नु भो ? येही तपाइँलाइ राजा बनाउन १७००० ले बलि दिएका हुन् र? के येही हो प्रचण्ड-पथ? बाबुरामलाइ धेरै गालि गरेर आफ्नै इज्जत कति गिराउनु हुन्छ? सक्नु हुन्छ भनेर गोर्खा होइन, कतै काठमाडौँको कुनै क्षेत्रबाट उठेर बाबुरामलाइ हराएर देखाईदिनुस, अनि बाबुरामले पनि आफ्नो औकातको भ्याउ पाउने छन् !!! सक्नु हुन्छ भने बिना बाबुराम पनि पार्टी बनाएर देखाउनुस, गफ पेल्न सजिलो छ कामरेड, कहिले कहिँ गरेर पनि देखाउनुस न !! एउटा ब्रेक-अप हुदैमा किन हतासिनु हुन्छ ? अन्तिममा, म माओबादी बिरोधी/समर्थक होइन, म त्यो प्रचण्डको समर्थक थिए कुनै बेला, तर यो प्रचण्डलाई समर्थन गर्न आधार खोज्दा भेटाउन सकिन !
कल्पना किरण, ४-मार्च-२०१६
No comments:
Post a Comment